Hennin

Dziękuję bardzo za miłe przyjęcie :). Postaram się spełnić prośby z komentarzy, aczkolwiek przyznaję bez bicia, że lata 70. czy ogólnie XX w. to raczej nie jest okres, o którego modzie wiem zbyt dużo. Zazwyczaj pisać będę raczej o odleglejszych czasach.
A zacznę od pewnego nakrycia głowy, które chyba najbardziej kojarzy nam się ze średniowieczem, choć powstało dopiero u jego schyłku. Hennin, bo o nim mowa, był jednym z nieodłącznych atrybutów piętnastowiecznej, zwłaszcza francuskiej, elegantki.

Hennony bywały różne. Nazywamy tak zarówno stożkowate kapelusze ze zwisającą od wierzchołka czasem aż do pasa wiotką chustą, jak i "dwurożne" nakrycia głowy.

Spod henninu nie powinien wystawać ani jeden włosek. Modne były wysokie czoła, więc panie goliły część czoła i wyskubywały brwi, by nadać im pożądany kształt.
Z czasem henniny stawały się coraz wyższe. Zdarzały się nawet przypadki podwyższania drzwi w kościołach czy zamkach, bo bogate modnisie nie mogły swobodnie pod nimi przechodzić!
Kościół ostro krytykował tę modę, strasząc kobiety wszystkimi mękami piekielnymi i nawołując do palenia tych nakryć głowy. Jednak panie nie przejmowały się tym wcale i nosiły coraz to wyższe i bardziej wyszukane kapelusze.
Ale, jak każda moda, i ta w końcu przeminęła. Henniny trafiły do lamusa historii, by w końcu powrócić jako nakrycia głów dobrych wróżek na ilustracjach do bajek.